Δευτέρα 21 Απριλίου 2014

1958-1967-2014

21 Απρίλη 1967 η φασιστική χούντα των συνταγματαρχών με πραξικόπημα καταλαμβάνει την εξουσία στην Ελλάδα. Οι γερμανοί φασίστες έφυγαν όμως άφησαν τους συνεργάτες τους (έλληνες ) φασίστες να συνεργάζονται με τα νέα αφεντικά, πρώτα τους άγγλους και μετά τους αμερικάνους ιμπεριαλιστές. Το αποκορύφωμα της δράσης τους ήταν η επταετής δικτατορία που έβαλε την Ελλάδα στον γύψο. Βασανιστήρια, διώξεις, φυλακίσεις, ξερονήσια, ήταν στην ημερήσια διάταξη για τους κομμουνιστές και τους δημοκράτες αντιστασιακούς. Τις συνέπειες των πράξεων  της φασιστικής χούντας για να εξυπηρετήσουν τα Νατοϊκά συμφέροντα, στην Κύπρο τις ζούμε ακόμα και προσπαθούμε να βρούμε τους τρόπους για να ενώσουμε την χώρα μας και ν’ απαλλαγούμε από την κατοχή.

Κάτι άλλο:
Πιο κάτω  κοινοποιώ ένα κείμενο του Χρίστου Χατζήπαπα που το βρήκα στο face book, το οποίο δημοσιεύτηκε στην εφ. Πολίτης, επειδή κάποια πράγματα πρέπει να τα γνωρίζουμε. Αναφέρεται στην τέλεση της λειτουργίας του επιταφίου στην κατεχόμενη Αμμόχωστο στην εκκλησία του αγ. Γεωργίου εξορινού.


Χρίστου Χατζήπαπα
Συγγραφέα

Αυτός που παρέδωσε το κλειδί... στον επίσκοπο.

Δεν έχει όνομα αυτός ο άνθρωπος! Νομίζω πως όσο και να πρόσεξα στις ειδήσεις για το σπουδαίο γεγονός της περιφοράς του Επιταφίου στην Αμμόχωστο, δεν έχω ακούσει ποιος τελικά ήταν «αυτός ο τύπος» που παρέδωσε το κλειδί της εκκλησίας του Αγ. Γεωργίου Εξορινού στον επίσκοπο. Παρά μόνο πως ήταν κάποιος «ακαδημαϊκός», τουτέστιν πανεπιστημιακός, Τουρκοκύπριος. Το όνομά του ωστόσο, παρ’ ό,τι δεν μπήκε κανείς στον κόπο να αναφέρει, είναι πολύ σημαντικό. Πρόκειται για τον συμπατριώτη μας Ουμίτ Ιναξί, ζωγράφο, συγγραφέα και φιλόσοφο, που υπογράφει καμιά εικοσαριά δικά του βιβλία. Η πρώτη του έκθεση, αν δεν σφάλλω, παρουσιάστηκε στην γκαλερί Κλόρια πριν αρκετά χρόνια. Είναι καθηγητής σε πανεπιστήμιο στην Αμμόχωστο, πρόεδρος των Τ/Κ Συγγραφέων και Καλλιτεχνών. Κάποτε είχε διδάξει και στο Πανεπιστήμιο Κύπρου και υπήρξε επίσης πολιτιστικός σύμβουλος της Κυπριακής Πρεσβείας στο Λονδίνο. Μιλά Ελληνικά, μάλλον Κυπριακά… Από το πανεπιστήμιο στην Αμμόχωστο είχε εκδιωχθεί επί Ντενκτάς για την αντίθεσή του στην κατοχή και την προσήλωσή του στην Ενιαία Κύπρο, ανήκοντας τότε στην κίνηση «γιασεμί», αν αυτό μιλάει κάτι στους πλείστους άσχετους απ’ εδώ, που θεωρούν πως οι Τουρκοκύπριοι είναι ανύπαρκτος κρίκος στη λύση του Κυπριακού. Το είπε κιόλας ο αρχιεπίσκοπος μόλις χθες με κομπασμό ανίδεου, ως συνήθως. Μα άλλωστε, έτσι τους αντιμετωπίσαμε και το 2003 που είχανε βγει μαζικά στους δρόμους και πέτυχαν την απομάκρυνση του Ντενκτάς και εν συνεχεία το άνοιγμα των οδοφραγμάτων. Ενώ εμείς στη νιρβάνα μας, στην τάχα ευημερία μας, ενώ οι πολιτικοί μας έκαναν, ο καθένας στο κομπολόι του, τους προσωπικούς λογαριασμούς του. Ακόμη και αυτοί, οι διεκδικούντες τίτλους επαναπροσεγγιστών στην προσπάθεια επανένωσης της πατρίδας. Περί άλλων όμως ετύρβαζαν! Τις μικρές και μεγάλες εξουσίες τους. Στο Νότο!... Για να τσιμεντωθούν, έκτοτε ανεπανόρθωτα, η Κερύνεια, η Λάπηθος, ο Καραβάς, η Αμμόχωστος, ακόμα και η Καρπασία. Και αυτό το συνειδητοποιούν, καλύτερα από όλους μας, οι Τουρκοκύπριοι φίλοι. Και θλίβονται γι’ αυτό. Ο Ουμίτ Ιναξί είναι ένας απ’ αυτούς, πρωταγωνιστής στην ομάδα για επιστροφή της πόλης στους νόμιμους κατοίκους της. Δική του ήταν και η πρωτοβουλία, εδώ και δύο χρόνια, για τον καθαρισμό και τον εξωραϊσμό της εκκλησίας, συμβάλλοντας στο να γίνει κάτι σαν πολιτιστικό κέντρο, με σκοπό τη συντήρησή της, δική του κι η ελπίδα πως κάποτε θα την παρέδιδε στους νόμιμους ιδιοκτήτες της. Ευτυχής, βέβαια και η συγκυρία των δύο δημάρχων, της ελεύθερης και της κατεχόμενης Αμμοχώστου. Κι ας προτίμησαν να μποϊκοτάρουν την εκδήλωση οι μικροκομματάρχες του... πατριωτισμού. Στους οποίους αφιερώνονται οι πιο κάτω στίχοι. Από την εκτενέστερη μπαλάντα τού Ουμίτ Ιναξί, ένα από τα καλύτερα ποιήματα που έχουν γραφτεί για τους άγρια δολοφονηθέντες στο συρματόπλεγμα της κατοχής, Ισαάκ και Σολωμού. Παραθέτω μονάχα λίγους στίχους (για επιμόρφωσή τους και οιονεί για μαθητεία τους):

...Είν’ επικίνδυνο ν’ αγαπάς την ειρήνη
να σκέφτεσαι είν’ επικίνδυνο
είναι θανατηφόρο ν’ αγαπάς τον εχθρό
στο όνομα μιας κοινής πατρίδας
να σκέφτεσαι από κοινού
να χαίρεσαι από κοινού
είν’ επικίνδυνο, είναι θανατηφόρο.
Να λες το χώμα τούτο είναι «δικό μας»
και μες στο «μας» να βάζεις και τον «άλλο»
είν’ προδοσία, είναι θανατηφόρο.
Σκοτώνει η αγάπη της πατρίδας.
......................
Είναι θανατηφόρο να κατεβάζεις τη σημαία
η ηλιθιότητα είναι θανατηφόρα
μιλάν τα όπλα μιλάν οι σφαίρες
........
Τον χτύπησαν κατάστηθα,
έπεσε απ’ το κοντάρι της σημαίας.
Είν’ ψεύτες οι φονιάδες
είναι δειλοί
είναι δειλία η εκδίκηση
η δειλία είναι θανατηφόρα...

Χρίστος

2 σχόλια:

Σολιάτης είπε...

Η εκκλησία του αγ. Γεωργίου εξορινού δεν λειτούργησε από το 1958, αφού ήταν στην τούρκικη περιοχή της πόλης. Τη χρονιά αυτή έχουμε την πρώτη διχοτόμιση.

Σολιάτης είπε...

http://www.902.gr/eidisi/politiki/41964/kke-anakoinosi-gia-stratiotiko-praxikopima-tis-21is-aprilioy-1967