Κυριακή 13 Οκτωβρίου 2013

Μαδρίτη

Οι εξελίξεις στην οικογενειακή ζωή μας πήγαν για 11 μέρες, τέλος Σεπτέμβρη αρχές Οκτώβρη στην πρωτεύουσα της Ισπανίας. Από το διαδίκτυο κλείσαμε ένα δωμάτιο σε hostelλ (Elena 2) σ’ ένα από τους κύριους δρόμους της Μαδρίτης (Grand via). .
Ευτυχώς οι ιδιοκτήτες ήταν καλοί και εξυπηρετικοί και φιλικοί. Επειδή θα μέναμε αρκετές μέρες μας άλλαξαν το δωμάτιο που κλείσαμε το οποίο ήταν στο δρόμο και θα είχαμε πολλή φασαρία και μας έδωσαν ένα που είχε ησυχία και ήταν κάπως πιο άνετο.
Ο δρόμος 6 λωρίδες κυκλοφορίας με πλατιά πεζοδρόμια (περίπου 6 μέτρα), γεμάτος από καταστήματα υπόδησης, ένδυσης (μερικά απ’ αυτά υπάρχουν και στην Κύπρο), καφεστιατόρια (κάποιες αλυσίδες εστιατορίων υπάρχουν και στην Κύπρο). Σ’ αυτό τον δρόμο υπάρχουν πολλά ξενοδοχεία, καταστήματα τηλεφωνικών υπηρεσιών, φαρμακεία, πολυκαταστήματα, πολλές πλατείες με καφεστιατόρια, σερβεταιρίες (μπιραρίες, σερβέσα είναι η μπίρα και λειτουργούν  κάπως σαν εστιατόρια). Υπάρχουν και οι πλατείες με ιστορικό και πολιτισμικό χαραχτήρα.
Σε μια πάροδο υπάρχουν φοιτητικές εστίες (ιδιωτικές), ένα παλιό κτήριο με πολλά δωμάτια. Περίπου 200 μέτρα πιο κάτω πάνω στην Grand via είναι το εστιατόριο της εστίας σ’ ένα υπόγειο.

Είχαμε την ευκαιρία και επισκεφτήκαμε μούσια τέχνης και ιστορίας, καθώς και πάρκα  αρχαίων παλατιών: (ντελ Πράδο, το Museo de Cera, το Museo Arqueológιco Nacional, το Εθνικό Μουσείο Τέχνης Βασίλισσα Σοφία και το Museo Thyssen-Bornemisza. Τα ανάκτορα Palacio Real, ο καθεδρικός ναός La Almudena οι εκκλησιες San Isidro el Real και Francisco el Grande καθώς και το πάρκο Parque del Buen Retiro και η πλατεία Plaza Mayor). Το πάρκο (Parque del Buen Retiro) βρίσκεται κάπως έξω από την πόλη, πήγαμε με το λεωφορείο, (είναι κάποιου βασιλιά), είναι αρκετά μεγάλο με διάφορες θεματικές. Είναι φυτεμένο με καστανιές, βαλανιδιές και άλλα φυτά, υπάρχει ο βοτανικός κήπος , και μια λίμνη. Εκεί συναντήσαμε ανθρώπους να τρέχουν και να γυμνάζονται (τότε θυμήθηκα και τον φίλο μου τον Πατίνιο και σκέφτηκα πως πρέπει να επισκεφτεί αυτό το πάρκο για να τρέξει απολαμβάνοντας τη φύση και την ησυχία). Όπως σε όλα τα πάρκα, καθώς και σε μετρό και έξω από τα μουσεία,  υπάρχουν τα άτομα που παίζουν μουσική, (επιδιώκοντας την οικονομική συνδρομή του κοινού) κάποιος παίζει κιθάρα, άλλος  πιο κάτω παίζει ακορντεόν, άλλος πιο πέρα τρομπέτα, άλλος βιολί κ.λπ.

Έξω από την πόλη, νομίζω είναι η τελευταία στάση του μετρό, υπάρχει ένα μεγάλο πολυκατάστημα, (gavial) με πολλά καταστήματα και εστιατόρια, εκεί γίνεται χαμός από τον πολύ κόσμο.

Μια γενική εικόνα είναι πως ο κόσμος είναι πρόσχαρος, φιλικός, και έτοιμος να βοηθήσει και να εξυπηρετήσει, βέβαια αυτό δεν σημαίνει πως όλοι είναι έτσι. Όπου μπήκαμε  μας χαιρετούσαν θερμά και ζωντανά.

Άραγε θα γίνει καμιά φορά και στην Κύπρο;
Πουθενά δεν συναντήσαμε αυτοκίνητο πάνω στα πεζοδρόμια. Πουθενά δεν συναντήσαμε δέντρα πάνω στα πεζοδρόμια. Όλα τα πεζοδρόμια είναι με ράμπες ώστε να βοηθούνται τα άτομα με κινητικές δυσκολίες, και με σημάνσεις για τα άτομα με οπτική αναπηρία (υπάρχουν στα πεζοδρόμια ανάγλυφες σημάνσεις στις διαβάσεις, φώτα τροχαίας, εισόδους κτηρίων, καταστημάτων, ξενοδοχείων εισόδους εξόδους μετρό, στάσεις λεωφορείων και γενικά όπου υπάρχει είσοδος, καθώς και στις εισόδους των πάρκων και των αρχαιολογικών χώρων και μουσείων). Σε πολλές διαβάσεις και φώτα τροχαίας (στις περισσότερες περιπτώσεις) υπάρχουν ηχητικές σημάνσεις για τους τυφλούς, αλλά και στις διαβάσεις πεζών που δεν υπάρχουν, όταν ο πεζός πατήσει στη διάβαση τα’ αυτοκίνητα και τα’ άλλα τροχοφόρα σταματούν. Στα λεωφορεία και μετρό υπάρχουν οι αναγγελίες για την επόμενη στάση. Σε πολλές στάσεις των λεωφορείων  και στους σταθμούς των μετρό υπάρχουν οι οθόνες με πληροφορίες με ομιλούσα φωνή για να εξυπηρετούνται τα άτομα με οπτική αναπηρία.
Διερωτώμαι οι δήμαρχοι, βουλευτές, υπουργοί μας και άλλοι αρμόδιοι, όταν επισκέπτονται αυτές τις πόλεις δεν βλέπουν αυτά τα πράγματα; Αλλά θα μου πείτε πώς να τα δουν αν δεν περπατούν, αφού φαντάζομε όπου πάνε θα παν με το αυτοκίνητο (πολύ πιθανόν πολυτελείας). Αλλά και να τα συναντήσουν θα καταλάβουν τι είναι; Ή μήπως θα διερωτηθούν τι ρόλο παίζουν;

Πώς να απολαύσεις το φαγητό ή το ποτό, όταν γύρω σου άνθρωποι ζητιανεύουν;
Στην Ισπανία των 45000000 κατοίκων οποία πλήττεται και αυτή από την παγκόσμια κρίση του κεφαλαιοκρατικού συστήματος, υπάρχουν πολύ ψηλά ποσοστά ανεργίας, φτώχιας και εξαθλίωσης. Αυτό αποτυπώνεται και στην πρωτεύουσα.
Στη Μαδρίτη των7 και πλέον εκατομμυρίων, συναντήσαμε ανθρώπους να κοιμούνται στα πεζοδρόμια (ευτυχώς όχι πολλούς), ζητιάνους (μικρά παιδιά, ηλικιωμένους, αλλά και νέους με γεροδεμένα κορμιά). Υπάρχουν οι ζητιάνοι που είναι βρώμικοι, κακοντυμένοι οι οποίοι κάθονται στα πεζοδρόμια και τις πλατείες, αλλά υπάρχουν και εκείνοι που είναι καθαροί, καλά ντυμένοι, ξυρισμένοι, αυτοί έχουν πάνω τους ταμπέλες που κάτι γράφουν ίσως αυτοί να είναι  δεν ξέρω άνεργοι που ζητούν δουλειά.
 Ένα περιστατικό: Σ’ ένα εστιατόριο απ’ αυτά (όσο μπορείς να φας) all you can eat, μια συντροφιά έβαλε πολλά κρέατα και όταν έφυγε έμειναν στο τραπέζι μερικά κομμάτια. Τότε ένας ζητιάνος πλησίασε και άρπαξε ένα κομμάτι και το έβαλε στο αντζειόν (αγγείο) του, ένα γκαρσόνι τον καταδίωξε.
Σε μια από τις πλατείες το βράδυ κοπέλες ακουμπισμένες στα δέντρα και τους τοίχους, όταν υπολογίσουν πως κάποιος είναι πιθανός πελάτης για σεξουαλικές υπηρεσίες, κινούνται μπροστά του.
Το Σάββατο 5 του Οκτώβρη αργά το απόγευμα στην grand via χιλιάδες κόσμος έκανε διαδήλωση.

Την επόμενη μέρα Κυριακή 6 του Οκτώβρη εντελώς διαφορετικό σκηνικό. Οι 6 λωρίδες κυκλοφορίας γέμισαν ποδήλατα. Από τις 9:45 περίπου μέχρι τις 10:40, ίσως και πιο ύστερα ο δρόμος ήταν κλειστός για τα’ αυτοκίνητα και χιλιάδες κόσμου με τα ποδήλατα περνούσαν συνεχώς. (Λίγο έλειψε να χάσουμε και την πτήση της επιστροφής, διότι το ταξί δεν μπορούσε να προσεγγίσει το ξενοδοχείο. Ευτυχώς η ξενοδόχα ήταν συνέχεια μαζί μας και τηλεφωνούσε σε διάφορα ταξί και προσπαθούσε για να μας βοηθήσει και τα κατάφερε, όταν βέβαια αραίωσαν τα ποδήλατα).

Στις  πλατείες ιάπωνες καλούν τον κόσμο να καθήσει σε μια πλαστική σίκλα (κουβά), για να του κάνουν μασαζ. Κάποιοι άλλοι (νέγροι) έχουν τις πραμάτιες τους σ’ ένα σεντόνι και μόλις αντιληφθούν την αστυνομία, το μαζεύουν και εξαφανίζονται.
Τα βιβλιοπωλεία, χαρτοπωλεία, ανήκουν κυρίως σε κινέζους.

Το πανεπιστήμιο καταλαμβάνει μια μεγάλη περιοχή, με διάφορα παλιά κτήρια για την κάθε σχολή. Στο κέντρο είναι γήπεδα. Το λεωφορείο για να καλύψει αυτή την περιοχή χρειάζεται 10-15 λεπτά.

Ο καιρός κατά την διάρκεια της μέρας αλλάζει. Τις πρώτες 2 μέρες ήταν ζεστός γύρω στους 30-33 βαθμούς, (πιο ζεστός απ’ ότι στην Κύπρο) τις επόμενες μέρες κύρια τα πρωινά, αλλά και 1-2 βράδια έβρεξε όχι όμως για πολύ. Η μέρα ξεκινά με χαμηλή θερμοκρασία και αργά το απόγευμα γύρω στις 8 με 9 είναι η πιο ψηλή θερμοκρασία (ήταν από 20 μέχρι 30 βαθμούς).
Ξημερώνει μετά τις 8, και βραδιάζει μετά τις 8 το απόγευμα την εποχή αυτή.

Σ’ αυτή την περιοχή υπάρχει πολύς κόσμος που κινείται στα πεζοδρόμια και στις πλατείες. Τα καφεστιατόρια έχουν κόσμο σε όλη την διάρκεια της μέρας.
Τα λεωφορεία και τα μετρό είναι γεμάτα από κόσμο.
Τα καταστήματα είναι ανοιχτά μέχρι τις 10 το βράδυ (όχι όλα). Επίσης είναι ανοιχτά και τα Σάββατα και τις Κυριακές. Βέβαια εκεί είναι άλλες οι συνθήκες και ο κόσμος εκατομμύρια και η περιοχή τουριστική.

Όταν άκουα τους ανθρώπους να μιλούν, τα ισπανικά δεν μου ακούγονταν τόσο ωραία όπως τα ακούμε από το ράδιο, την τηλεόραση, το αεροδρόμιο, καταστήματα ή επίσημες ομιλίες.

Αυτές είναι οι εντυπώσεις μου σ’ αυτές τις λίγες μέρες, από μια μικρή περιοχή της Μαδρίτης, κύρια την grand via και τους γύρω απ’ αυτήν χώρους.

Δεν υπάρχουν σχόλια: