Το πουκάμισο το θαλασσί, το τραγούδι κόπηκε με βία στη μέση, από τους ντυμένους με τις γαλανόλευκες. Σε 5 μέρες κόπηκε στη μέση και η Κύπρος με φωτιά και σίδερο, για να συμπληρώσει το εγκληματικό σχέδιο των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, των ελλαδιτών και κύπριων φασιστών υποταχτικών τους.
Δόξα και τιμή σε όσους αντιστάθηκαν και σε όσους έδωσαν τη ζωή τους για τη δημοκρατία την αξιοπρέπεια και την υπεράσπιση της Κύπρου.
39 Χρόνια μετά ο κάθε δημοκράτης αυτό που νιώθει είναι οργή, θλίψη, απογοήτευση και πολλά γιατί πλημυρίζουν το μυαλό του. Αυτοί που στήριξαν και συνέβαλαν στη διάπραξη του εγκλήματος αντί να τιμωρηθούν, σήμερα μας κυβερνούν ξανά εκλεγμένοι δημοκρατικά και μας ξεπούλησαν ακόμα μια φορά. Θυσίασαν ακόμα μια φορά την Κύπρο και τον λαό της για τα ταξικά και προσωπικά τους συμφέροντα.
Δεν διδαχτήκαμε από τα παθήματα μας, αντί να ισχυροποιήσουμε αρχές και αξίες, χάσαμε και αυτές που είχαμε.
Τι να γράψω; Με πνίγει η αγανάχτηση που ο τόπος οδηγείται από το κακό στο χειρότερο και δεν υπάρχει ελπίδα διαφυγής. Η αδιαφορία, η παθητική αποδοχή των διαπραχθέντων, από ένα κόσμο που έμαθε να ζει στην επιφάνεια, στο θέαμα, στην απόλαυση του καφέ, της μπίρας, της σούβλας κ.λπ. ανίκανος να αντιδράσει, να ψάξει, να αποδοκιμάσει πολιτικές και πολιτικάντηδες, ανίκανος να αντισταθεί και να αγωνιστεί για ένα καλύτερο αύριο.
Τι να κάνει ρωτά τα μετάλλια ο άνθρωπος που τιμήθηκε για την αντιστασιακή του δράση; Γιατί να πάει ρωτά στις εκδηλώσεις που θα ακούσει να βγάζουν λόγους αυτοί που συμμετείχαν στο πραξικόπημα και την καταστροφή;
Τουλάχιστον ας δείξουμε με την παρουσία μας στις εκδηλώσεις του λαϊκού κινήματος ότι δεν ξεχνούμε και πως τιμούμε αυτούς που αγωνίστηκαν για τη Δημοκρατία, την Ελευθερία και την Κύπρο.
Ας δείξουμε την αντίθεση μας σε όλα αυτά που συμβαίνουν και μας εξοργίζουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου