Ήρθε επιτέλους η ώρα που με αγωνία περίμενε ο ηγέτης της δεξιάς, της ακροδεξιάς και πολιτικός εκφραστής του κεφαλαίου και του σάπιου κοινωνικό-οικονομικού κατεστημένου και εξάγγειλε την υποψηφιότητα του για την προεδρία της δημοκρατίας (τι έχουμε ν ακούμε τους επόμενους μήνες το φανταζόμαστε).
Πιστός υπηρέτης του ιμπεριαλισμού, μας υπενθύμισε πως αν εκλεγεί (ο λαός να μην τον αφήσει), ότι θα μας εντάξει στους οργανισμούς στήριξης και εξυπηρετήσεις των συμφερόντων των πολυεθνικών εταιριών και των μονοπολίων,στο ΝΑΤΟ (είναι σύγχρονο η ύπαρξη πολίτικο-στρατιωτικών οργανισμών;) και ο (σύγχρονος) πολιτικάντης θέλει να μας εντάξει. Καθώς και στον οργανισμό για την (ειρήνη) αυτήν που επέβαλαν στην Γιουγκοσλαβία, το Αφγανιστάν, το Ιράκ και αλλού.
Για ποιάν νέα πολιτική στο κυπριακό μιλά ο Ν. Αναστασιάδης, αυτήν της χαλαρής ομοσπονδίας = δύο κράτη; Ή της διατήρησης της υπάρχουσας κατάστασης, για να μπορεί να συνεργαστεί με τους άλλους; (πολιτική που οδηγεί στη διχοτόμηση)
Ή την πολιτική της ένωσης με την Ελλάδα, αυτήν που δεν ξέχασαν και καλλιεργούν στη νεολαία τους; Ή όποια πολιτική και να είναι φτάνει να εξυπηρετεί τους σκοπούς της προεδρικής καρέκλας; Το σίγουρο είναι πως η ενωμένη κατά της αριστεράς δεξιά, όσες διαφορές και αν έχει, συμφωνεί στο ότι θέλει ένα κράτος καθαρά ελληνικό έστω και αν είναι στη μισή Κύπρο, φτάνει να μη διαταραχτούν αυτά που ελέγχουν και καρπούνται τα τελευταία 51 και πλέον χρόνια.
Για ποιάν νέα πολιτική μιλά ο πρόεδρος του (ΔΗ)ΣΥ στην οικονομία, αυτην του άκρατου νεοφιλελευθερισμού; Αυτήν που οδήγησε το παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα σε βαθιά οικονομική κρίση; (αλλά στην Κύπρο φταίει ο Χριστόφιας και το ΑΚΕΛ). Αυτήν που οδήγησε την ανθρωπότητα στην φτώχια και την ανέχεια;
Μας μίλησε ο πιο (δημοκράτης) αυτής της χώρας για αποκέντρωση, γιατί άραγε δεν την εφάρμοσε μια δεκαετία που κυβερνούσε ο συναγερμός; Να του θυμίσουμε ότι η κυβέρνηση του Δημήτρη Χριστόφια της αριστεράς δηλαδή, μια από τις τομές που έκανε ήταν για την τοπική αυτοδιοίκηση, που την εκσυγχρονίζει και της δίνει περισσότερες εξουσίες.
Τη στιγμή που η Κύπρος έχει να αντιμετωπίσει σοβαρά προβλήματα, πρώτα και κύρια οι συνομιλίες για το κυπριακό (δεν τους νοιάζει), η προεδρία της ευρωπαϊκής ένωσης, το ενεργειακό και οι υδρογονάνθρακες (αυτό τους ενδιαφέρει πολύ), ο Νίκος Αναστασιάδης και η παράταξη του έχουν στην έννοια τους την εξουσία. Ξεκινούν ένα χρόνο πριν (ήδη έχουν ξεκινήσει ένα χρόνο προηγουμένως) μηδενίζοντας και ισοπεδώνοντας τα πάντα, μεθοδεύοντας υποκατάσταση του προέδρου και της κυβέρνησης, από τη βουλή, το εθνικό συμβούλιο κ.λπ. Σε τι ωφελεί η μακροχρόνια προεκλογική περίοδος; Σίγουρα είναι αντιπαραγωγική, διχαστική και βλαπτική, η συνεχείς σκληρή άγονη αντιπαράθεση. Γίνονται χειρότερα βέβαια τα πράγματα όταν τα επιχειρήματα που χρησιμοποιούν είναι της πλάκας και μόνο για αγράμματους, αδιάβαστους και αδιάφορους μπορούν να λέγονται. Οι βλακώδεις ατάκες, οι θεατρινισμοί, η στομφώδης και θυμωμένη έκφραση του λόγου, φαινόμενα που κυριαρχούν, υποτιμούν τη νοημοσύνη μας και σπρώχνουν τον κόσμο στην αδιαφορία, κάτι βέβαια που επιδιώκουν για να μπορούν εύκολα να επιβάλλουν τις πολιτικές τους.
Δεν τους ενδιαφέρει αν με την επιπόλαια συμπεριφορά τους δημοσιεύουν τις θέσεις της πλευράς μας έστω και διαστρεβλωμένα για να βολεύει τους σκοπούς τους, και άλλα έγγραφα και στην ουσία να τα δίνουν στην τούρκικη πλευρά, εξουδετερόνοντας την πολιτική μας και τους στόχους της (μήπως στοχεύουν την διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία;)
Πρέπει να οπλιστούμε με υπομονή και να είμαστε έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε μυαλωμένα την αποκορύφωση της επίθεσης της ενωμένης δεξιάς, του κεφαλαίου και του πολίτικου και κοινωνικό-οικονομικού κατεστημένου.
